aanschroeven
Dutch
Etymology
Compound of aan + schroeven.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌsxru.və(n)/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧schroe‧ven
Verb
aanschroeven
- (transitive) to tighten with screws, to tighten (a screw); to screw more tightly
Inflection
| Inflection of aanschroeven (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanschroeven | |||
| past singular | schroefde aan | |||
| past participle | aangeschroefd | |||
| infinitive | aanschroeven | |||
| gerund | aanschroeven n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | schroef aan | schroefde aan | aanschroef | aanschroefde |
| 2nd person sing. (jij) | schroeft aan | schroefde aan | aanschroeft | aanschroefde |
| 2nd person sing. (u) | schroeft aan | schroefde aan | aanschroeft | aanschroefde |
| 2nd person sing. (gij) | schroeft aan | schroefde aan | aanschroeft | aanschroefde |
| 3rd person singular | schroeft aan | schroefde aan | aanschroeft | aanschroefde |
| plural | schroeven aan | schroefden aan | aanschroeven | aanschroefden |
| subjunctive sing.1 | schroeve aan | schroefde aan | aanschroeve | aanschroefde |
| subjunctive plur.1 | schroeven aan | schroefden aan | aanschroeven | aanschroefden |
| imperative sing. | schroef aan | |||
| imperative plur.1 | schroeft aan | |||
| participles | aanschroevend | aangeschroefd | ||
| 1) Archaic. | ||||