aanrekenen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch aenrekenen. Equivalent to aan + rekenen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnreːkənə(n)/
aanrekenen (file) - Hyphenation: aan‧re‧ke‧nen
Verb
aanrekenen
- (transitive) to charge, to hold accountable or responsible for
- (transitive, archaic) to account as (having) credit, to acknowledge as a creditor
Inflection
| Inflection of aanrekenen (weak, separable) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanrekenen | ||||||||
| past singular | rekende aan | ||||||||
| past participle | aangerekend | ||||||||
| infinitive | aanrekenen | ||||||||
| gerund | aanrekenen n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
| present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
| 1st person singular | reken aan | rekende aan | aanreken | aanrekende | |||||
| 2nd person sing. (jij) | rekent aan | rekende aan | aanrekent | aanrekende | |||||
| 2nd person sing. (u) | rekent aan | rekende aan | aanrekent | aanrekende | |||||
| 2nd person sing. (gij) | rekent aan | rekende aan | aanrekent | aanrekende | |||||
| 3rd person singular | rekent aan | rekende aan | aanrekent | aanrekende | |||||
| plural | rekenen aan | rekenden aan | aanrekenen | aanrekenden | |||||
| subjunctive sing.1 | rekene aan | rekende aan | aanrekene | aanrekende | |||||
| subjunctive plur.1 | rekenen aan | rekenden aan | aanrekenen | aanrekenden | |||||
| imperative sing. | reken aan | ||||||||
| imperative plur.1 | rekent aan | ||||||||
| participles | aanrekenend | aangerekend | |||||||
| 1) Archaic. | |||||||||
Derived terms
- aanrekening