aanreiken
Dutch
Etymology
From Middle Dutch aenreiken. Equivalent to aan + reiken.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌrɛi̯kə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧rei‧ken
Verb
aanreiken
- (transitive) to pass, to hand over
Inflection
| Inflection of aanreiken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanreiken | |||
| past singular | reikte aan | |||
| past participle | aangereikt | |||
| infinitive | aanreiken | |||
| gerund | aanreiken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | reik aan | reikte aan | aanreik | aanreikte |
| 2nd person sing. (jij) | reikt aan | reikte aan | aanreikt | aanreikte |
| 2nd person sing. (u) | reikt aan | reikte aan | aanreikt | aanreikte |
| 2nd person sing. (gij) | reikt aan | reikte aan | aanreikt | aanreikte |
| 3rd person singular | reikt aan | reikte aan | aanreikt | aanreikte |
| plural | reiken aan | reikten aan | aanreiken | aanreikten |
| subjunctive sing.1 | reike aan | reikte aan | aanreike | aanreikte |
| subjunctive plur.1 | reiken aan | reikten aan | aanreiken | aanreikten |
| imperative sing. | reik aan | |||
| imperative plur.1 | reikt aan | |||
| participles | aanreikend | aangereikt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- aanreiking
Anagrams
- reiken aan