bogożerca
See also: bogożercą
Polish
Etymology
From bóg + -o- + żerca. First attested in 1870.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /bɔ.ɡɔˈʐɛr.t͡sa/
- Rhymes: -ɛrt͡sa
- Syllabification: bo‧go‧żer‧ca
Noun
bogożerca m pers
- (humorous, rare) one who passionately combats the idea of God
Declension
Declension of bogożerca
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | bogożerca | bogożercy |
| genitive | bogożercy | bogożerców |
| dative | bogożercy | bogożercom |
| accusative | bogożercę | bogożerców |
| instrumental | bogożercą | bogożercami |
| locative | bogożercy | bogożercach |
| vocative | bogożerco | bogożercy |
References
- Wiktor Dłużniewski (1870) Powtórny pogląd na dzieje ludzkie przepołowienie 304 1/2 na 152 1/4 letnie epoki czyli promienie równoległe względem siebie 12 epok przedchrześcijańskich. Cz. 2 z. 1-5, page 28
Further reading
- bogożerca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- bogożerca in Polish dictionaries at PWN