aanranden
Dutch
Etymology
Unknown. Found in late Middle Dutch anransen. Possibly connected with rand.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnrɑndə(n)/
audio (file) - Hyphenation: aan‧ran‧den
Verb
aanranden
- (transitive) to assault sexually, to commit severe physical sexual violence against
- (transitive, dated) to assault (to inflict (severe) physical injuries on)
Inflection
| Inflection of aanranden (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanranden | |||
| past singular | randde aan | |||
| past participle | aangerand | |||
| infinitive | aanranden | |||
| gerund | aanranden n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | rand aan | randde aan | aanrand | aanrandde |
| 2nd person sing. (jij) | randt aan | randde aan | aanrandt | aanrandde |
| 2nd person sing. (u) | randt aan | randde aan | aanrandt | aanrandde |
| 2nd person sing. (gij) | randt aan | randde aan | aanrandt | aanrandde |
| 3rd person singular | randt aan | randde aan | aanrandt | aanrandde |
| plural | randen aan | randden aan | aanranden | aanrandden |
| subjunctive sing.1 | rande aan | randde aan | aanrande | aanrandde |
| subjunctive plur.1 | randen aan | randden aan | aanranden | aanrandden |
| imperative sing. | rand aan | |||
| imperative plur.1 | randt aan | |||
| participles | aanrandend | aangerand | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- aanrander
- aanranding
- aanrandster
Anagrams
- randen aan