boevenklok

boevenklok

Dutch

Etymology

Compound of boef (“crook, criminal, thug”) +‎ -en- +‎ klok (“bell, clock”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbu.və(n)ˌklɔk/
• Hyphenation: boe‧ven‧klok

Noun

boevenklok f (plural boevenklokken, diminutive boevenklokje n)

1. (historical) curfew bell (indicating when establishments had to close and when it was illegal to be out on the street without a light, also used in similes in relation to loud voices)
   • 1756, Vierde, en waarschynlyk laetste brief van den koopman te R. aan een zyner vrinden te A., pages 3 & 4.

     Hy leere eerſt zelf verſtaen wat hy dryft, en wat beters dan ſchelden: anders heeft hy op zyn meeſt te wagten, dat ik hem een van onze Kraenkinders toeſtuure, die een ſtem als een boevenklok heeft, en ſchelden kan als een appelwyf, en die tegen hem ſchreeuwen zal, dat het dreunt.

     He should first learn to understand what he supposes, and something better than throwing insults, otherwise he should at least expect me to send him one of our crane workers, who has a voice like a curfew bell and can curse like an apple-wife, and who will shout at him so that his ears will pound.

   Synonym: avondklok