boeleren
Dutch
Etymology
From boel + -eren.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌbuˈleː.rə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: boe‧le‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
boeleren
- (obsolete) to commit adultery, to fornicate (to have sex out of wedlock)
Inflection
Inflection of boeleren (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | boeleren | |||
past singular | boeleerde | |||
past participle | geboeleerd | |||
infinitive | boeleren | |||
gerund | boeleren n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | boeleer | boeleerde | ||
2nd person sing. (jij) | boeleert | boeleerde | ||
2nd person sing. (u) | boeleert | boeleerde | ||
2nd person sing. (gij) | boeleert | boeleerde | ||
3rd person singular | boeleert | boeleerde | ||
plural | boeleren | boeleerden | ||
subjunctive sing.1 | boelere | boeleerde | ||
subjunctive plur.1 | boeleren | boeleerden | ||
imperative sing. | boeleer | |||
imperative plur.1 | boeleert | |||
participles | boelerend | geboeleerd | ||
1) Archaic. |
Derived terms
- boelering