bocznik
Polish
Etymology
From boczny + -ik. First attested in 1807.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbɔt͡ʂ.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -ɔt͡ʂɲik
- Syllabification: bocz‧nik
Noun
bocznik m inan
- (electricity) shunt (connection used as an alternative path between parts of an electrical circuit)
Declension
Declension of bocznik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | bocznik | boczniki |
| genitive | bocznika | boczników |
| dative | bocznikowi | bocznikom |
| accusative | bocznik | boczniki |
| instrumental | bocznikiem | bocznikami |
| locative | boczniku | bocznikach |
| vocative | boczniku | boczniki |
Derived terms
adjective
- bocznikowy
verb
- bocznikować impf
Related terms
adjectives
- boczasty
- bocznicowy
- boczny
- bokowy
adverbs
- boczkiem
- bokami
- bokiem
nouns
- boczek
- boczki
- boczniak
- bocznica
- bok
- bokówka
verb
- boczyć impf
References
- Dziennik podręczny dla podofficerów i żołnierzy, czyli wyiątek z przepisów woyskowych dla piechoty, względem służby wewnętrzney, karności i porządku, 1807, page 40
- bocznik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- bocznik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- bocznik in Polish dictionaries at PWN