blæc
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /blæk/
Etymology 1
From Proto-Germanic *blakaz (“burnt, black”), from Proto-Indo-European *bhleg- (“to shine, burn, scorch”). Cognate with Old Saxon blac ‘ink’, Old High German blah-; related to Old Norse blakkr ‘dusky, black’.
Adjective
blæc
- black
Declension
Declension of blæc — Strong
Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
---|---|---|---|
Nominative | blæc | blacu, -o | blæc |
Accusative | blæcne | blace | blæc |
Genitive | blaces | blæcre | blaces |
Dative | blacum | blæcre | blacum |
Instrumental | blace | blæcre | blace |
Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
Nominative | blace | blaca, -e | blacu, -o |
Accusative | blace | blaca, -e | blacu, -o |
Genitive | blæcra | blæcra | blæcra |
Dative | blacum | blacum | blacum |
Instrumental | blacum | blacum | blacum |
Declension of blæc — Weak
Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
---|---|---|---|
Nominative | blaca | blace | blace |
Accusative | blacan | blacan | blace |
Genitive | blacan | blacan | blacan |
Dative | blacan | blacan | blacan |
Instrumental | blacan | blacan | blacan |
Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
Nominative | blacan | blacan | blacan |
Accusative | blacan | blacan | blacan |
Genitive | blæcra, blacena | blæcra, blacena | blæcra, blacena |
Dative | blacum | blacum | blacum |
Instrumental | blacum | blacum | blacum |
Synonyms
- sweart
Descendants
- → Danish: blæk
- → Greenlandic: pilikki
- Middle English: blak, blake
- English: black
See also
- blāc
Etymology 2
From the adjective.
Noun
blæc n
- ink
Declension
Declension of blæc (strong a-stem)
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
nominative | blæc | blæcu |
accusative | blæc | blæcu |
genitive | blæces | blæca |
dative | blæce | blæcum |