aannemen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch aennemen. Equivalent to aan + nemen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːˌneːmə(n)/
audio (file) - Hyphenation: aan‧ne‧men
Verb
aannemen
- (transitive) to take
- (transitive) to accept
- (transitive) to adopt
- (transitive) to assume
- (transitive) to engage (for a job)
Inflection
| Inflection of aannemen (strong class 4, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aannemen | |||
| past singular | nam aan | |||
| past participle | aangenomen | |||
| infinitive | aannemen | |||
| gerund | aannemen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | neem aan | nam aan | aanneem | aannam |
| 2nd person sing. (jij) | neemt aan | nam aan | aanneemt | aannam |
| 2nd person sing. (u) | neemt aan | nam aan | aanneemt | aannam |
| 2nd person sing. (gij) | neemt aan | naamt aan | aanneemt | aannaamt |
| 3rd person singular | neemt aan | nam aan | aanneemt | aannam |
| plural | nemen aan | namen aan | aannemen | aannamen |
| subjunctive sing.1 | neme aan | name aan | aanneme | aanname |
| subjunctive plur.1 | nemen aan | namen aan | aannemen | aannamen |
| imperative sing. | neem aan | |||
| imperative plur.1 | neemt aan | |||
| participles | aannemend | aangenomen | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- aanname
- aanneembaar
- aannemelijk
Anagrams
- nemen aan