aannaderen
Dutch
Etymology
Compound of aan + naderen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaː(n)ˌnaː.də.rə(n)/
- Hyphenation: aan‧na‧de‧ren
Verb
aannaderen
- (obsolete, intransitive) to approach, to come near [18th - 19th c.]
- Synonym: naderen
Usage notes
Beside being obsolete, aannaderen would likely be (incorrectly) considered an incorrect contaminated form by modern-day speakers.
Inflection
| Inflection of aannaderen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aannaderen | |||
| past singular | naderde aan | |||
| past participle | aangenaderd | |||
| infinitive | aannaderen | |||
| gerund | aannaderen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | nader aan | naderde aan | aannader | aannaderde |
| 2nd person sing. (jij) | nadert aan | naderde aan | aannadert | aannaderde |
| 2nd person sing. (u) | nadert aan | naderde aan | aannadert | aannaderde |
| 2nd person sing. (gij) | nadert aan | naderde aan | aannadert | aannaderde |
| 3rd person singular | nadert aan | naderde aan | aannadert | aannaderde |
| plural | naderen aan | naderden aan | aannaderen | aannaderden |
| subjunctive sing.1 | nadere aan | naderde aan | aannadere | aannaderde |
| subjunctive plur.1 | naderen aan | naderden aan | aannaderen | aannaderden |
| imperative sing. | nader aan | |||
| imperative plur.1 | nadert aan | |||
| participles | aannaderend | aangenaderd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- aannadering