bloian
Old Saxon
Alternative forms
- blōjan
Etymology
From Proto-Germanic *blōaną (“to flower, blossom, flourish”), from Proto-Indo-European *bʰleh₃- (“to thrive, bloom”).
Verb
blōian
- to flower, blossom, bloom
- to flourish, prosper
Conjugation
Conjugation of blōian (strong class 7)
infinitive | blōian | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | blōiu | bliow |
2nd person singular | blōis | bliowi |
3rd person singular | blōid | bliow |
plural | blōiad | bliowun |
subjunctive | present | past |
1st person singular | blōie | bliowi |
2nd person singular | blōies | bliowis |
3rd person singular | blōie | bliowi |
plural | blōien | bliowin |
imperative | present | |
singular | blōi | |
plural | blōiad | |
participle | present | past |
blōiandi | giblōian, blōian |
Descendants
- Middle Low German: blōen, blōien
- Low German: blöhen