aannaaien
Dutch
Etymology
Compound of aan + naaien.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːˌnaːi̯ə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧naai‧en
Verb
aannaaien
- (transitive) to sew on
- De pas aangenaaide knoop is alweer van de jas gevallen.
- De button that had recently been sewed on has already fallen off the coat.
Inflection
| Inflection of aannaaien (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aannaaien | |||
| past singular | naaide aan | |||
| past participle | aangenaaid | |||
| infinitive | aannaaien | |||
| gerund | aannaaien n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | naai aan | naaide aan | aannaai | aannaaide |
| 2nd person sing. (jij) | naait aan | naaide aan | aannaait | aannaaide |
| 2nd person sing. (u) | naait aan | naaide aan | aannaait | aannaaide |
| 2nd person sing. (gij) | naait aan | naaide aan | aannaait | aannaaide |
| 3rd person singular | naait aan | naaide aan | aannaait | aannaaide |
| plural | naaien aan | naaiden aan | aannaaien | aannaaiden |
| subjunctive sing.1 | naaie aan | naaide aan | aannaaie | aannaaide |
| subjunctive plur.1 | naaien aan | naaiden aan | aannaaien | aannaaiden |
| imperative sing. | naai aan | |||
| imperative plur.1 | naait aan | |||
| participles | aannaaiend | aangenaaid | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- aannaaiing
- een oor aannaaien