bliźnić

Polish

From blizna +‎ -ić.

bliźnić impf (perfective zabliźnić)

(literary, reflexive) to scar, to scab over
Synonyms: bliznowacieć, goić się, zabliźniać się, zarastać
rana bliźni się ― wounds scar
bliźnić się szybko ― to scar quickly
bliźnić się wolno ― to scar slowly

Conjugation of bliźnić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		bliźnić
present tense	1^st	bliźnię			bliźnimy
	2^nd	bliźnisz			bliźnicie
	3^rd	bliźni			bliźnią
	impersonal	bliźni się
past tense	1^st	bliźniłem	bliźniłam		bliźniliśmy	bliźniłyśmy
	2^nd	bliźniłeś	bliźniłaś		bliźniliście	bliźniłyście
	3^rd	bliźnił	bliźniła	bliźniło	bliźnili	bliźniły
	impersonal	bliźniono
future tense	1^st	będę bliźnił, będę bliźnić	będę bliźniła, będę bliźnić		będziemy bliźnili, będziemy bliźnić	będziemy bliźniły, będziemy bliźnić
	2^nd	będziesz bliźnił, będziesz bliźnić	będziesz bliźniła, będziesz bliźnić		będziecie bliźnili, będziecie bliźnić	będziecie bliźniły, będziecie bliźnić
	3^rd	będzie bliźnił, będzie bliźnić	będzie bliźniła, będzie bliźnić	będzie bliźniło, będzie bliźnić	będą bliźnili, będą bliźnić	będą bliźniły, będą bliźnić
	impersonal	będzie bliźnić się
conditional	1^st	bliźniłbym	bliźniłabym		bliźnilibyśmy	bliźniłybyśmy
	2^nd	bliźniłbyś	bliźniłabyś		bliźnilibyście	bliźniłybyście
	3^rd	bliźniłby	bliźniłaby	bliźniłoby	bliźniliby	bliźniłyby
	impersonal	bliźniono by
imperative	1^st	niech bliźnię			bliźnijmy
	2^nd	bliźnij			bliźnijcie
	3^rd	niech bliźni			niech bliźnią
active adjectival participle		bliźniący	bliźniąca	bliźniące	bliźniący	bliźniące
contemporary adverbial participle		bliźniąc
verbal noun		bliźnienie

adjectives

adverbs

noun

verbs