Blinde
German
Etymology
Nominalization of blind.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈblɪndə/
Audio (file) - Hyphenation: Blin‧de
Noun
Blinde f (adjectival, definite nominative dieBlinde, genitive Blinder, definite genitive der Blinden, plural Blinde, definite plural die Blinden, masculine Blinder)
- female equivalent of Blinder: blind woman
Declension
Declension of Blinde [feminine, adjectival]
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
feminine gender | strong declension | |||
nominative | Blinde | Blinde | ||
genitive | Blinder | Blinder | ||
dative | Blinder | Blinden | ||
accusative | Blinde | Blinde | ||
weak declension | ||||
nominative | die | Blinde | die | Blinden |
genitive | der | Blinden | der | Blinden |
dative | der | Blinden | den | Blinden |
accusative | die | Blinde | die | Blinden |
mixed declension | ||||
nominative | eine | Blinde | (keine) | Blinden |
genitive | einer | Blinden | (keiner) | Blinden |
dative | einer | Blinden | (keinen) | Blinden |
accusative | eine | Blinde | (keine) | Blinden |
Noun
Blinde m
- inflection of Blinder:
- strong nominative/accusative plural
- weak nominative singular
Further reading
- “Blinde” in Duden online