blike
English
Etymology
From Middle English bliken, from Old English blīcan (“to shine, glitter, dazzle, sparkle, twinkle”), from Proto-Germanic *blīkaną (“to gleam, shine”), from Proto-Indo-European *bʰel- (“to shine”). Compare blick.
Pronunciation
- IPA(key): /blaɪk/
- Rhymes: -aɪk
Verb
blike (third-person singular simple present blikes, present participle bliking, simple past bliked or bloke, past participle bliked or blicken)
- (intransitive, obsolete) To shine; gleam.
Related terms
- blicant
- blick
- blicken
- bleak
- bleach
- bliken
West Frisian
Etymology
From Old Frisian blīka, from Proto-Germanic *blīkaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈblikə/
Verb
blike
- to appear
Inflection
Strong class 1 | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | blike | |||
3rd singular past | bliek | |||
past participle | bleken | |||
infinitive | blike | |||
long infinitive | bliken | |||
gerund | bliken n | |||
auxiliary | hawwe | |||
indicative | present tense | past tense | ||
1st singular | blyk | bliek | ||
2nd singular | blykst | bliekst | ||
3rd singular | blykt | bliek | ||
plural | blike | blieken | ||
imperative | blyk | |||
participles | blikend | bleken |
Weak class 1 | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | blike | |||
3rd singular past | blykte | |||
past participle | blykt | |||
infinitive | blike | |||
long infinitive | bliken | |||
gerund | bliken n | |||
auxiliary | hawwe | |||
indicative | present tense | past tense | ||
1st singular | blyk | blykte | ||
2nd singular | blykst | blyktest | ||
3rd singular | blykt | blykte | ||
plural | blike | blykten | ||
imperative | blyk | |||
participles | blikend | blykt |
Further reading
- “blike (II)”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011