blijkbaar
Dutch
Etymology
From blijken (“to become apparent”) + -baar (“able”).
Pronunciation
Audio (file)
Adverb
blijkbaar
- apparently
Adjective
blijkbaar (comparative blijkbaarder, superlative blijkbaarst)
- evident, apparent
Inflection
| Inflection of blijkbaar | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | blijkbaar | |||
| inflected | blijkbare | |||
| comparative | blijkbaarder | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | blijkbaar | blijkbaarder | het blijkbaarst het blijkbaarste | |
| indefinite | m./f. sing. | blijkbare | blijkbaardere | blijkbaarste |
| n. sing. | blijkbaar | blijkbaarder | blijkbaarste | |
| plural | blijkbare | blijkbaardere | blijkbaarste | |
| definite | blijkbare | blijkbaardere | blijkbaarste | |
| partitive | blijkbaars | blijkbaarders | — | |