aanmanen
Dutch
Etymology
From aan + manen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌmaː.nə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧ma‧nen
Verb
aanmanen
- to admonish, to urge
Inflection
| Inflection of aanmanen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanmanen | |||
| past singular | maande aan | |||
| past participle | aangemaand | |||
| infinitive | aanmanen | |||
| gerund | aanmanen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | maan aan | maande aan | aanmaan | aanmaande |
| 2nd person sing. (jij) | maant aan | maande aan | aanmaant | aanmaande |
| 2nd person sing. (u) | maant aan | maande aan | aanmaant | aanmaande |
| 2nd person sing. (gij) | maant aan | maande aan | aanmaant | aanmaande |
| 3rd person singular | maant aan | maande aan | aanmaant | aanmaande |
| plural | manen aan | maanden aan | aanmanen | aanmaanden |
| subjunctive sing.1 | mane aan | maande aan | aanmane | aanmaande |
| subjunctive plur.1 | manen aan | maanden aan | aanmanen | aanmaanden |
| imperative sing. | maan aan | |||
| imperative plur.1 | maant aan | |||
| participles | aanmanend | aangemaand | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- aanmaning