aanlijnen
Dutch
Etymology
Compound of aan + lijn + -en.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌlɛi̯.nə(n)/
- Hyphenation: aan‧lij‧nen
Verb
aanlijnen
- (transitive) to leash, to secure with a leash, to put a leash on
Inflection
| Inflection of aanlijnen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanlijnen | |||
| past singular | lijnde aan | |||
| past participle | aangelijnd | |||
| infinitive | aanlijnen | |||
| gerund | aanlijnen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | lijn aan | lijnde aan | aanlijn | aanlijnde |
| 2nd person sing. (jij) | lijnt aan | lijnde aan | aanlijnt | aanlijnde |
| 2nd person sing. (u) | lijnt aan | lijnde aan | aanlijnt | aanlijnde |
| 2nd person sing. (gij) | lijnt aan | lijnde aan | aanlijnt | aanlijnde |
| 3rd person singular | lijnt aan | lijnde aan | aanlijnt | aanlijnde |
| plural | lijnen aan | lijnden aan | aanlijnen | aanlijnden |
| subjunctive sing.1 | lijne aan | lijnde aan | aanlijne | aanlijnde |
| subjunctive plur.1 | lijnen aan | lijnden aan | aanlijnen | aanlijnden |
| imperative sing. | lijn aan | |||
| imperative plur.1 | lijnt aan | |||
| participles | aanlijnend | aangelijnd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- aanlijngebod
- aanlijning