aanliggen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch aenliggen. Equivalent to aan + liggen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌlɪɣə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧lig‧gen
Verb
aanliggen
- (intransitive) to lie or stand against something else
- De groene blaadjes die tegen deze bloemhoofdjes aanliggen zijn dan ook geen kelkbladen maar omwindselblaadjes.
- (please add an English translation of this usage example)
- (intransitive, navigation) to be on course
Inflection
| Inflection of aanliggen (strong class 5, separable) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanliggen | ||||||||
| past singular | lag aan | ||||||||
| past participle | aangelegen | ||||||||
| infinitive | aanliggen | ||||||||
| gerund | aanliggen n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" | main clause | subordinate clause | ||||||
| present tense | past tense | present tense | past tense | ||||||
| 1st person singular | lig aan | lag aan | aanlig | aanlag | |||||
| 2nd person sing. (jij) | ligt aan | lag aan | aanligt | aanlag | |||||
| 2nd person sing. (u) | ligt aan | lag aan | aanligt | aanlag | |||||
| 2nd person sing. (gij) | ligt aan | laagt aan | aanligt | aanlaagt | |||||
| 3rd person singular | ligt aan | lag aan | aanligt | aanlag | |||||
| plural | liggen aan | lagen aan | aanliggen | aanlagen | |||||
| subjunctive sing.1 | ligge aan | lage aan | aanligge | aanlage | |||||
| subjunctive plur.1 | liggen aan | lagen aan | aanliggen | aanlagen | |||||
| imperative sing. | lig aan | ||||||||
| imperative plur.1 | ligt aan | ||||||||
| participles | aanliggend | aangelegen | |||||||
| 1) Archaic. | |||||||||
Anagrams
- liggen aan