blanszownik
Polish
Etymology
From blanszować + -nik. First attested in 1962.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /blanˈʂɔv.ɲik/
- Rhymes: -ɔvɲik
- Syllabification: blan‧szow‧nik
Noun
blanszownik m inan
- blancher (machine for blanching or whitening)
Declension
Declension of blanszownik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | blanszownik | blanszowniki |
genitive | blanszownika | blanszowników |
dative | blanszownikowi | blanszownikom |
accusative | blanszownik | blanszowniki |
instrumental | blanszownikiem | blanszownikami |
locative | blanszowniku | blanszownikach |
vocative | blanszowniku | blanszowniki |
Related terms
noun
- blansz
verbs
- blanszować impf
- blanszować pf
References
- blanszownik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- blanszownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- blanszownik in Polish dictionaries at PWN