blamanż
Polish
Etymology
Borrowed from French blanc-manger. First attested in 1833.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbla.manʂ/
- Rhymes: -amanʂ
- Syllabification: bla‧manż
Noun
blamanż m inan
- (cooking) blancmange (dessert)
Declension
Declension of blamanż
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | blamanż | blamanże |
| genitive | blamanżu | blamanży/blamanżów |
| dative | blamanżowi | blamanżom |
| accusative | blamanż | blamanże |
| instrumental | blamanżem | blamanżami |
| locative | blamanżu | blamanżach |
| vocative | blamanżu | blamanże |
References
- Jan Szytler (1833) Kucharz dobrze usposobiony. T. 2, page 14
- blamanż in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- blamanż in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- blamanż in Polish dictionaries at PWN