bjǫrn
See also: Bjǫrn, bjørn, Bjørn, björn, and Björn
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *bernuz, northern form of *berô, whence also Old English beorn (“warrior”).
Noun
bjǫrn m (genitive bjarnar, dative birni, plural birnir)
- bear (animal)
Declension
Declension of bjǫrn (strong u-stem)
masculine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | bjǫrn | bjǫrninn | birnir | birnirnir |
accusative | bjǫrn | bjǫrninn | bjǫrnu | bjǫrnuna |
dative | birni | birninum | bjǫrnum | bjǫrnunum |
genitive | bjarnar | bjarnarins | bjarna | bjarnanna |
Descendants
- Danish: bjørn c
- Faroese: bjørn f
- Icelandic: björn m
- Norwegian Bokmål: bjørn m
- Norwegian Nynorsk: bjørn, bjønn m
- Swedish: björn c
- Westrobothnian: bjern