bitnik
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbit.ɲik/
- Rhymes: -itɲik
- Syllabification: bit‧nik
Etymology 1
Borrowed from English beatnik.
Alternative forms
- beatnik
Noun
bitnik m pers
- (historical) beatnik (person associated with the Beat Generation of the 1950s and 1960s or its style)
Declension
Declension of bitnik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | bitnik | bitnicy |
genitive | bitnika | bitników |
dative | bitnikowi | bitnikom |
accusative | bitnika | bitników |
instrumental | bitnikiem | bitnikami |
locative | bitniku | bitnikach |
vocative | bitniku | bitnicy |
Derived terms
adjective
- bitnikowski
Etymology 2
From bić + -nik. First attested in 1859.[1][2]
Noun
bitnik m pers
- battler, combatant, fighter, scrapper (person prone to start fights)
Declension
Declension of bitnik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | bitnik | bitnicy |
genitive | bitnika | bitników |
dative | bitnikowi | bitnikom |
accusative | bitnika | bitników |
instrumental | bitnikiem | bitnikami |
locative | bitniku | bitnikach |
vocative | bitniku | bitnicy |
Derived terms
adjective
- bitnikowski
References
- B. Bielowski (1859) Dzwonek. Pismo dla ludu. (Das Glöcklein.), page 266
- bitnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- bitnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- bitnik in Polish dictionaries at PWN