aankloten
Dutch
Etymology
Compound of aan + kloten.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌkloː.tə(n)/
- Hyphenation: aan‧klo‧ten
Verb
aankloten
- (intransitive) to screw around, to faff about, to fuck around (to waste time with idle actions)
Inflection
| Inflection of aankloten (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aankloten | |||
| past singular | klootte aan | |||
| past participle | aangekloot | |||
| infinitive | aankloten | |||
| gerund | aankloten n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | kloot aan | klootte aan | aankloot | aanklootte |
| 2nd person sing. (jij) | kloot aan | klootte aan | aankloot | aanklootte |
| 2nd person sing. (u) | kloot aan | klootte aan | aankloot | aanklootte |
| 2nd person sing. (gij) | kloot aan | klootte aan | aankloot | aanklootte |
| 3rd person singular | kloot aan | klootte aan | aankloot | aanklootte |
| plural | kloten aan | klootten aan | aankloten | aanklootten |
| subjunctive sing.1 | klote aan | klootte aan | aanklote | aanklootte |
| subjunctive plur.1 | kloten aan | klootten aan | aankloten | aanklootten |
| imperative sing. | kloot aan | |||
| imperative plur.1 | kloot aan | |||
| participles | aanklotend | aangekloot | ||
| 1) Archaic. | ||||