biruitor
Romanian
Etymology
From birui + -tor.
Adjective
biruitor m or n (feminine singular biruitoare, masculine plural biruitori, feminine and neuter plural biruitoare)
- conquering
Declension
Declension of biruitor
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative | indefinite | biruitor | biruitoare | biruitori | biruitoare | ||
definite | biruitorul | biruitoarea | biruitorii | biruitoarele | |||
genitive/ dative | indefinite | biruitor | biruitoare | biruitori | biruitoare | ||
definite | biruitorului | biruitoarei | biruitorilor | biruitoarelor |
Noun
biruitor m (plural biruitori)
- conqueror
Declension
Declension of biruitor
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) biruitor | biruitorul | (niște) biruitori | biruitorii |
genitive/dative | (unui) biruitor | biruitorului | (unor) biruitori | biruitorilor |
vocative | biruitorule | biruitorilor |