違拗
Chinese
to disobey; to violate; to separate; to go against | stubborn; contrary; bend; break in two | ||
---|---|---|---|
trad. (違拗) | 違 | 拗 | |
simp. (违拗) | 违 | 拗 |
Pronunciation
Verb
違拗
- to resist; to defy; to oppose
Synonyms
- (literary) 距違/距违 (jùwéi)
- 抗拒 (kàngjù)