違抗
See also: 违抗
Chinese
to disobey; to violate; to separate; to go against | to resist; to fight; to defy | ||
---|---|---|---|
trad. (違抗) | 違 | 抗 | |
simp. (违抗) | 违 | 抗 |
Pronunciation
Verb
違抗
- to disobey; to defy
Antonyms
- 服從/服从 (fúcóng)
- 聽從/听从 (tīngcóng)