birkut

birkut

Polish

Etymology

Borrowed from Old Ruthenian беркут (berkut), ultimately from Proto-Turkic *bürküt (“Burkut; eagle”). First attested in 1688.[1]

See Russian беркут (berkut) for exact etymology.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbir.kut/
• Rhymes: -irkut
• Syllabification: bir‧kut

Noun

birkut m anim

1. Alternative form of berkut
   • 2010, Lechosław Herz, Wardęga Opowieści z pobocza drogi‎:

     Zaraz potem tuż nad kajakiem pojawił się potężny orzeł bielik. W szponach trzymał jakąś zdobycz, z tyłu atakował go kruk, birkut gwałtownie zmieniał pozycję i nie wypuszczając łupu bronił się przez napaścią kruka dziobem, skrzydłami, pazurami.

     Then, just above the kayak, a powerful white-tailed eagle appeared. It was holding some kill in its talons, and a crow attacked it from behind, the eagle violently changed its position and not letting go of its catch, it protected itself from the crow's assault with its beak, wings, and talons.

   Synonym: bielik

Declension

Declension of birkut

	singular	plural
nominative	birkut	birkuty
genitive	birkuta	birkutów
dative	birkutowi	birkutom
accusative	birkuta	birkuty
instrumental	birkutem	birkutami
locative	birkucie	birkutach
vocative	birkucie	birkuty

References

1. “BIRKUT”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2019

Further reading

• birkut in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• birkut in Polish dictionaries at PWN