birkinn
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *birkīnaz (“birchen”), whence also English birchen.
Adjective
birkinn
- birchen
Usage notes
Only in birkinn viðr (birkiviðr).
Declension
Strong declension of birkinn
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | birkinn | birkin | birkit |
accusative | birknan | birkna | birkit |
dative | birkinum | birkinni | birkinu |
genitive | birkins | birkinnar | birkins |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | birknir | birknar | birkin |
accusative | birkna | birknar | birkin |
dative | birkinum | birkinum | birkinum |
genitive | birkinna | birkinna | birkinna |
Weak declension of birkinn
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | birkni | birkna | birkna |
accusative | birkna | birknu | birkna |
dative | birkna | birknu | birkna |
genitive | birkna | birknu | birkna |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | birknu | birknu | birknu |
accusative | birknu | birknu | birknu |
dative | birknum | birknum | birknum |
genitive | birknu | birknu | birknu |
Related terms
- birki-
- bjǫrk f (“birch”)
References
- birkinn in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press