bionik
Polish
Etymology
Back-formation from bionika. First attested in 1966.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbjɔ.ɲik/
- Rhymes: -ɔɲik
- Syllabification: bio‧nik
Noun
bionik m pers
- bionics specialist
Declension
Declension of bionik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | bionik | bionicy |
genitive | bionika | bioników |
dative | bionikowi | bionikom |
accusative | bionika | bioników |
instrumental | bionikiem | bionikami |
locative | bioniku | bionikach |
vocative | bioniku | bionicy |
Related terms
adjective
- bioniczny
noun
- bionika
References
- Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “bionik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
- bionik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- bionik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- bionik in Polish dictionaries at PWN