bioniczny
Polish
Etymology
From bionika + -iczny. First attested in 1960.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /bjɔˈɲit͡ʂ.nɨ/
Audio (file) - Rhymes: -it͡ʂnɨ
- Syllabification: bio‧nicz‧ny
Adjective
bioniczny (not comparable)
- (relational) bionic (relating to bionics)
Declension
Declension of bioniczny
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | bioniczny | bioniczne | bioniczna | bioniczni | bioniczne | ||
| genitive | bionicznego | bionicznej | bionicznych | ||||
| dative | bionicznemu | bionicznym | |||||
| accusative | bionicznego | bioniczny | bioniczne | bioniczną | bionicznych | bioniczne | |
| instrumental | bionicznym | bionicznymi | |||||
| locative | bionicznej | bionicznych | |||||
Related terms
nouns
- bionik
- bionika
References
- bioniczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- bioniczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- bioniczny in Polish dictionaries at PWN