aanhuilen
Dutch
Etymology
Compound of aan + huilen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌɦœy̯.lə(n)/
- Hyphenation: aan‧hui‧len
Verb
aanhuilen
- (intransitive) to approach while crying or weeping (chiefly of people or the wind)
- (transitive or intransitive with indirect object, archaic) to address while crying or [[weeping
Inflection
| Inflection of aanhuilen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanhuilen | |||
| past singular | huilde aan | |||
| past participle | aangehuild | |||
| infinitive | aanhuilen | |||
| gerund | aanhuilen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | huil aan | huilde aan | aanhuil | aanhuilde |
| 2nd person sing. (jij) | huilt aan | huilde aan | aanhuilt | aanhuilde |
| 2nd person sing. (u) | huilt aan | huilde aan | aanhuilt | aanhuilde |
| 2nd person sing. (gij) | huilt aan | huilde aan | aanhuilt | aanhuilde |
| 3rd person singular | huilt aan | huilde aan | aanhuilt | aanhuilde |
| plural | huilen aan | huilden aan | aanhuilen | aanhuilden |
| subjunctive sing.1 | huile aan | huilde aan | aanhuile | aanhuilde |
| subjunctive plur.1 | huilen aan | huilden aan | aanhuilen | aanhuilden |
| imperative sing. | huil aan | |||
| imperative plur.1 | huilt aan | |||
| participles | aanhuilend | aangehuild | ||
| 1) Archaic. | ||||