binominalny
Polish
Etymology
From bi- + nominalny. First attested in 1861.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /bi.nɔ.miˈnal.nɨ/
Audio (file) - Rhymes: -alnɨ
- Syllabification: bi‧no‧mi‧nal‧ny
Adjective
binominalny (not comparable)
- (taxonomy) binominal, binomial (consisting of two names)
Declension
Declension of binominalny
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | binominalny | binominalne | binominalna | binominalni | binominalne | ||
| genitive | binominalnego | binominalnej | binominalnych | ||||
| dative | binominalnemu | binominalnym | |||||
| accusative | binominalnego | binominalny | binominalne | binominalną | binominalnych | binominalne | |
| instrumental | binominalnym | binominalnymi | |||||
| locative | binominalnej | binominalnych | |||||
Derived terms
noun
- nomenklatura binominalna
References
- Wawrzyniec Żmurko (1861) Matematyka. T. 1, page 122
- binominalny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- binominalny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- binominalny in Polish dictionaries at PWN