billijken
Dutch
Etymology
From billijk + -en.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbɪləkə(n)/
audio (file) - Hyphenation: bil‧lij‧ken
Verb
billijken
- to approve
Inflection
| Inflection of billijken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | billijken | |||
| past singular | billijkte | |||
| past participle | gebillijkt | |||
| infinitive | billijken | |||
| gerund | billijken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | billijk | billijkte | ||
| 2nd person sing. (jij) | billijkt | billijkte | ||
| 2nd person sing. (u) | billijkt | billijkte | ||
| 2nd person sing. (gij) | billijkt | billijkte | ||
| 3rd person singular | billijkt | billijkte | ||
| plural | billijken | billijkten | ||
| subjunctive sing.1 | billijke | billijkte | ||
| subjunctive plur.1 | billijken | billijkten | ||
| imperative sing. | billijk | |||
| imperative plur.1 | billijkt | |||
| participles | billijkend | gebillijkt | ||
| 1) Archaic. | ||||