aanhangen
Dutch
Etymology
From aan + hangen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈaːnˌɦɑŋə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: aan‧han‧gen
Verb
aanhangen
- (transitive) to adhere to (an idea or philosophy)
Inflection
| Inflection of aanhangen (strong class 7, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | aanhangen | |||
| past singular | hing aan | |||
| past participle | aangehangen | |||
| infinitive | aanhangen | |||
| gerund | aanhangen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | hang aan | hing aan | aanhang | aanhing |
| 2nd person sing. (jij) | hangt aan | hing aan | aanhangt | aanhing |
| 2nd person sing. (u) | hangt aan | hing aan | aanhangt | aanhing |
| 2nd person sing. (gij) | hangt aan | hingt aan | aanhangt | aanhingt |
| 3rd person singular | hangt aan | hing aan | aanhangt | aanhing |
| plural | hangen aan | hingen aan | aanhangen | aanhingen |
| subjunctive sing.1 | hange aan | hinge aan | aanhange | aanhinge |
| subjunctive plur.1 | hangen aan | hingen aan | aanhangen | aanhingen |
| imperative sing. | hang aan | |||
| imperative plur.1 | hangt aan | |||
| participles | aanhangend | aangehangen | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- aanhang
- aanhangsel
Anagrams
- hangen aan