bilineatus
Latin
Etymology
From bi- + lineatus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /bi.liː.neˈaː.tus/, [bɪlʲiːneˈäːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /bi.li.neˈa.tus/, [bilineˈäːt̪us]
Adjective
bilīneātus (feminine bilīneāta, neuter bilīneātum); first/second-declension adjective
- (New Latin) doubly lined
Usage notes
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | bilīneātus | bilīneāta | bilīneātum | bilīneātī | bilīneātae | bilīneāta | |
Genitive | bilīneātī | bilīneātae | bilīneātī | bilīneātōrum | bilīneātārum | bilīneātōrum | |
Dative | bilīneātō | bilīneātō | bilīneātīs | ||||
Accusative | bilīneātum | bilīneātam | bilīneātum | bilīneātōs | bilīneātās | bilīneāta | |
Ablative | bilīneātō | bilīneātā | bilīneātō | bilīneātīs | |||
Vocative | bilīneāte | bilīneāta | bilīneātum | bilīneātī | bilīneātae | bilīneāta |