bijtellen
Dutch
Etymology
From bij + tellen.
Pronunciation
(file) - Hyphenation: bij‧tel‧len
Verb
bijtellen
- to add
Inflection
| Inflection of bijtellen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bijtellen | |||
| past singular | telde bij | |||
| past participle | bijgeteld | |||
| infinitive | bijtellen | |||
| gerund | bijtellen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | tel bij | telde bij | bijtel | bijtelde |
| 2nd person sing. (jij) | telt bij | telde bij | bijtelt | bijtelde |
| 2nd person sing. (u) | telt bij | telde bij | bijtelt | bijtelde |
| 2nd person sing. (gij) | telt bij | telde bij | bijtelt | bijtelde |
| 3rd person singular | telt bij | telde bij | bijtelt | bijtelde |
| plural | tellen bij | telden bij | bijtellen | bijtelden |
| subjunctive sing.1 | telle bij | telde bij | bijtelle | bijtelde |
| subjunctive plur.1 | tellen bij | telden bij | bijtellen | bijtelden |
| imperative sing. | tel bij | |||
| imperative plur.1 | telt bij | |||
| participles | bijtellend | bijgeteld | ||
| 1) Archaic. | ||||