bijsluiten
Dutch
Etymology
From bij + sluiten.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbɛi̯ˌslœy̯.tə(n)/
- Hyphenation: bij‧slui‧ten
Verb
bijsluiten
- (transitive) to enclose; to include as an attachment
Inflection
| Inflection of bijsluiten (strong class 2b, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bijsluiten | |||
| past singular | sloot bij | |||
| past participle | bijgesloten | |||
| infinitive | bijsluiten | |||
| gerund | bijsluiten n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | sluit bij | sloot bij | bijsluit | bijsloot |
| 2nd person sing. (jij) | sluit bij | sloot bij | bijsluit | bijsloot |
| 2nd person sing. (u) | sluit bij | sloot bij | bijsluit | bijsloot |
| 2nd person sing. (gij) | sluit bij | sloot bij | bijsluit | bijsloot |
| 3rd person singular | sluit bij | sloot bij | bijsluit | bijsloot |
| plural | sluiten bij | sloten bij | bijsluiten | bijsloten |
| subjunctive sing.1 | sluite bij | slote bij | bijsluite | bijslote |
| subjunctive plur.1 | sluiten bij | sloten bij | bijsluiten | bijsloten |
| imperative sing. | sluit bij | |||
| imperative plur.1 | sluit bij | |||
| participles | bijsluitend | bijgesloten | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- bijsluiter