bijdrukken
Dutch
Etymology
Compound of bij + drukken.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbɛi̯ˌdrʏ.kə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: bij‧druk‧ken
Verb
bijdrukken
- (transitive) to print additionally, to add by printing
Inflection
| Inflection of bijdrukken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bijdrukken | |||
| past singular | drukte bij | |||
| past participle | bijgedrukt | |||
| infinitive | bijdrukken | |||
| gerund | bijdrukken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | druk bij | drukte bij | bijdruk | bijdrukte |
| 2nd person sing. (jij) | drukt bij | drukte bij | bijdrukt | bijdrukte |
| 2nd person sing. (u) | drukt bij | drukte bij | bijdrukt | bijdrukte |
| 2nd person sing. (gij) | drukt bij | drukte bij | bijdrukt | bijdrukte |
| 3rd person singular | drukt bij | drukte bij | bijdrukt | bijdrukte |
| plural | drukken bij | drukten bij | bijdrukken | bijdrukten |
| subjunctive sing.1 | drukke bij | drukte bij | bijdrukke | bijdrukte |
| subjunctive plur.1 | drukken bij | drukten bij | bijdrukken | bijdrukten |
| imperative sing. | druk bij | |||
| imperative plur.1 | drukt bij | |||
| participles | bijdrukkend | bijgedrukt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- bijdruk