bijbrengen
Dutch
Etymology
From bij + brengen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbɛi̯brɛŋə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: bij‧bren‧gen
Verb
bijbrengen
- (transitive) to teach, to instill (an ideal)
- (transitive) to resuscitate, to bring around
Inflection
| Inflection of bijbrengen (weak with past in -cht, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bijbrengen | |||
| past singular | bracht bij | |||
| past participle | bijgebracht | |||
| infinitive | bijbrengen | |||
| gerund | bijbrengen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | breng bij | bracht bij | bijbreng | bijbracht |
| 2nd person sing. (jij) | brengt bij | bracht bij | bijbrengt | bijbracht |
| 2nd person sing. (u) | brengt bij | bracht bij | bijbrengt | bijbracht |
| 2nd person sing. (gij) | brengt bij | bracht bij | bijbrengt | bijbracht |
| 3rd person singular | brengt bij | bracht bij | bijbrengt | bijbracht |
| plural | brengen bij | brachten bij | bijbrengen | bijbrachten |
| subjunctive sing.1 | brenge bij | brachte bij | bijbrenge | bijbrachte |
| subjunctive plur.1 | brengen bij | brachten bij | bijbrengen | bijbrachten |
| imperative sing. | breng bij | |||
| imperative plur.1 | brengt bij | |||
| participles | bijbrengend | bijgebracht | ||
| 1) Archaic. | ||||
Anagrams
- brengen bij