bijblijven
Dutch
Etymology
From bij + blijven.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbɛi̯ˌblɛi̯.və(n)/
Audio (file) - Hyphenation: bij‧blij‧ven
Verb
bijblijven
- (intransitive) to keep up, to not fall behind
- (transitive) to stick with, to persist (in memory)
Inflection
| Inflection of bijblijven (strong, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bijblijven | |||
| past singular | bleef bij | |||
| past participle | bijgebleven | |||
| infinitive | bijblijven | |||
| gerund | bijblijven n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | blijf bij | bleef bij | bijblijf | bijbleef |
| 2nd person sing. (jij) | blijft bij | bleef bij | bijblijft | bijbleef |
| 2nd person sing. (u) | blijft bij | bleef bij | bijblijft | bijbleef |
| 2nd person sing. (gij) | blijft bij | bleeft bij | bijblijft | bijbleeft |
| 3rd person singular | blijft bij | bleef bij | bijblijft | bijbleef |
| plural | blijven bij | bleven bij | bijblijven | bijbleven |
| subjunctive sing.1 | blijve bij | bleve bij | bijblijve | bijbleve |
| subjunctive plur.1 | blijven bij | bleven bij | bijblijven | bijbleven |
| imperative sing. | blijf bij | |||
| imperative plur.1 | blijft bij | |||
| participles | bijblijvend | bijgebleven | ||
| 1) Archaic. | ||||