bigiel
Polish
Etymology
Borrowed from German Bügel, from Middle High German bügele.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbi.ɡjɛl/
Audio (file) - Rhymes: -iɡjɛl
- Syllabification: bi‧giel
Noun
bigiel m inan
- (literary) verve, vigor, zest
- Synonyms: (literary) animusz, wigor, werwa, zapał
- z biglem ― with gusto
Declension
Declension of bigiel
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | bigiel | bigle |
genitive | bigla | bigli |
dative | biglowi | biglom |
accusative | bigiel | bigle |
instrumental | biglem | biglami |
locative | biglu | biglach |
vocative | biglu | bigle |
References
- Mirosław Bańko; Lidia Wiśniakowska (2021) Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
Further reading
- bigiel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- bigiel in Polish dictionaries at PWN