bigamiczny

bigamiczny

Polish

Etymology

From bigamia +‎ -ny. First attested in 1859.[1][2][3]

Pronunciation

• IPA^(key): /bi.ɡaˈmit͡ʂ.nɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂnɨ
• Syllabification: bi‧ga‧micz‧ny

Adjective

bigamiczny (not comparable, adverb bigamicznie)

1. (relational) bigamous

   związek bigamiczny ― a bigamous relationship

Declension

Declension of bigamiczny

case	singular				plural
	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	bigamiczny		bigamiczne	bigamiczna	bigamiczni	bigamiczne
genitive	bigamicznego			bigamicznej	bigamicznych
dative	bigamicznemu				bigamicznym
accusative	bigamicznego	bigamiczny	bigamiczne	bigamiczną	bigamicznych	bigamiczne
instrumental	bigamicznym				bigamicznymi
locative				bigamicznej	bigamicznych

Related terms

nouns

• bigamia
• bigamista
• bigamistka

 

References

1. Samuel Orgelbrand (1859) Encyklopedyja powszechna‎
2. Michał Amszejewicz (1859) Dykcjonariusz zawierający wyrazy i wyrażenia z obcych języków polskiemu przyswojone‎, page 58
3. bigamiczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

• bigamiczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bigamiczny in Polish dictionaries at PWN