biesiadnik
Polish
Etymology
From biesiada + -nik.
Pronunciation
- IPA(key): /bʲɛˈɕa.dɲik/
Noun
biesiadnik m pers (feminine biesiadniczka)
- (literary) banqueter, feaster
- Synonym: mięsopustnik
- Hyponym: współbiesiadnik
Declension
declension of biesiadnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | biesiadnik | biesiadnicy |
| genitive | biesiadnika | biesiadników |
| dative | biesiadnikowi | biesiadnikom |
| accusative | biesiadnika | biesiadników |
| instrumental | biesiadnikiem | biesiadnikami |
| locative | biesiadniku | biesiadnikach |
| vocative | biesiadniku | biesiadnicy |
Derived terms
- (adjective) biesiadniczy
Related terms
- (verb) biesiadować
- (adjective) biesiadny
Further reading
- biesiadnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- biesiadnik in Polish dictionaries at PWN