biernik
Polish
Etymology
From bierny + -ik. First attested in 1813.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbjɛr.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -ɛrɲik
- Syllabification: bier‧nik
Noun
biernik m inan
- (grammar) accusative
- Synonyms: accusativus, akuzatiwus, akuzatyw
- Hypernym: przypadek
- biernik liczby pojedynczej ― accusative singular
- biernik liczby mnogiej ― accusative plural
- forma biernika ― accusative form
- dopełnienie w bierniku ― object in the accusative
- rzeczownik w bierniku ― noun in the accusative
- wyrażony biernikiem ― expressed in the accusative
Declension
Declension of biernik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | biernik | bierniki |
| genitive | biernika | bierników |
| dative | biernikowi | biernikom |
| accusative | biernik | bierniki |
| instrumental | biernikiem | biernikami |
| locative | bierniku | biernikach |
| vocative | bierniku | bierniki |
Derived terms
adjective
- biernikowy
Related terms
adjectives
- bierny
adverb
- biernie
nouns
- bierność
- biernota
verb
- brać
References
- Onufry Kopczyński (1813) Grammatyka języka polskiego według prawideł JX. Kopczyńskiego, page 100
Further reading
- biernik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- biernik in Polish dictionaries at PWN