bielicowy
Polish
Etymology
From bielica + -owy. First attested in 1874, but in common usage only as of 1951.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /bjɛ.liˈt͡sɔ.vɨ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔvɨ
- Syllabification: bie‧li‧co‧wy
Adjective
bielicowy (not comparable)
- (relational) podzolic
Declension
Declension of bielicowy
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | bielicowy | bielicowe | bielicowa | bielicowi | bielicowe | ||
| genitive | bielicowego | bielicowej | bielicowych | ||||
| dative | bielicowemu | bielicowym | |||||
| accusative | bielicowego | bielicowy | bielicowe | bielicową | bielicowych | bielicowe | |
| instrumental | bielicowym | bielicowymi | |||||
| locative | bielicowej | bielicowych | |||||
Related terms
adjective
- biały
nouns
- bielica
- bielicowanie
verb
- bielicować
References
- Czas, issue 116, 1874, page 1
- bielicowy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- bielicowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- bielicowy in Polish dictionaries at PWN