biegnik
Polish
Etymology
From bieg + -nik. First attested in 1825.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbjɛɡ.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -ɛɡɲik
- Syllabification: bieg‧nik
Noun
biegnik m inan
- (music) run (a rapid passage in music, especially along a scale)
Declension
Declension of biegnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | biegnik | biegniki |
| genitive | biegnika | biegników |
| dative | biegnikowi | biegnikom |
| accusative | biegnik | biegniki |
| instrumental | biegnikiem | biegnikami |
| locative | biegniku | biegnikach |
| vocative | biegniku | biegniki |
Derived terms
adjective
- biegnikowy
Related terms
adjectives
- biegły
- biegowy
- biegunowy
adverbs
- biegle
- biegowo
- biegunowo
nouns
- bieg
- biegacz
- biegaczka
- bieganina
- biegła
- biegłość
- biegły
- biegówka
- biegun
- biegunka
- biegunowość
- biegus
verbs
- biec impf, pobiec pf
- biegać impf
References
- Feliks Paweł Jarocki (1825) Zoologiia czyli Zwiérzętopismo ogólne : podług náynowszego systematu ułożone. T. 5, Skorupiáki i paiąki, page 363
- biegnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- biegnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- biegnik in Polish dictionaries at PWN