biedulka
See also: biedulką
Polish
Etymology
From biedula + -ka. First attested in 1890.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /bjɛˈdul.ka/
- Rhymes: -ulka
- Syllabification: bie‧dul‧ka
Noun
biedulka f
- (colloquial, endearing) Diminutive of biedula
Declension
Declension of biedulka
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | biedulka | biedulki |
genitive | biedulki | biedulek |
dative | biedulce | biedulkom |
accusative | biedulkę | biedulki |
instrumental | biedulką | biedulkami |
locative | biedulce | biedulkach |
vocative | biedulko | biedulki |
Related terms
adjectives
- biedniacki
- biednieńki
- biedniuchny
- biedniutki
- biedny
adverb
- biednie
nouns
- bieda
- biedactwo
- biedaczek
- biedaczka
- biedaczyna
- biedaczysko
- biedak
- biedniaczka
- biedniak
- biedota
verbs
- biednieć impf, zbiednieć pf
- biedować impf
- biedzić impf
References
- Tygodnik Illustrowany. Seria 5, t.2, issue 34, 1890, page 115
- biedulka in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- biedulka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- biedulka in Polish dictionaries at PWN