biedniak
Polish
Etymology
From biedny + -ak. First attested in 1836.[1][2]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbjɛd.ɲak/
Audio (file) - Rhymes: -ɛdɲak
- Syllabification: bied‧niak
Noun
biedniak m pers (feminine biedniaczka)
- (historical) peasant of the poorest group
Declension
Declension of biedniak
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | biedniak | biedniacy |
| genitive | biedniaka | biedniaków |
| dative | biedniakowi | biedniakom |
| accusative | biedniaka | biedniaków |
| instrumental | biedniakiem | biedniakami |
| locative | biedniaku | biedniakach |
| vocative | biedniaku | biedniacy |
Derived terms
adjective
- biedniacki
Related terms
adjectives
- biednieńki
- biedniuchny
- biedniutki
- biedny
adverb
- biednie
nouns
- bieda
- biedactwo
- biedaczek
- biedaczka
- biedaczyna
- biedaczysko
- biedak
- biedota
- biedula
- biedulka
verbs
- biednieć impf, zbiednieć pf
- biedować impf
- biedzić impf
References
- Mikołaj Witwicki (1836) Upominek ojca s[!] podróży : dla własnych i przyjaciół synów i córek tudzież dla rodziców o edukacyi tychże., volume 2, page 58
- biedniak in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
Further reading
- biedniak in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- biedniak in Polish dictionaries at PWN